ŁĄCZNOŚĆ na 100-lecie NIEPODLEGŁOŚCI

11 listopada 1918 roku jest dniem, w którym Polska pojawiła się ponownie na mapie świata, a my staliśmy się w końcu wolnym państwem. Każda rocznica odzyskania niepodległości jest na swój sposób wyjątkowa i przypomina nam, ile inni ludzie musieli poświęcić, by nasze pokolenie mogło spokojnie nazywać siebie Polakami. Jednak w tym roku owa rocznica wolności jest jedyna w swoim rodzaju, bowiem od dnia odzyskania przez Polskę niepodległości mija aż 100 lat! Takie rocznice zdarzają się rzadko i muszą być odpowiednio uczczone, na przykład... Biesiadą Gumieniecką Niepodległą, która w tym roku, moim zdaniem, wypadła jak na razie najlepiej, ale po kolei.

8 listopada 2018 roku nasz spektakl wystawaliśmy dla uczniów Łącznościówki. Mimo, że byliśmy doskonale przygotowani, wszyscy czuliśmy lekki stres spowodowany obawą, że nasz trud i wysiłek nie spodoba się naszym koleżankom i kolegom. Od samego rana szykowaliśmy salę gimnastyczną zaczynając od dekoracji na nagłośnieniu kończąc. Stworzyliśmy prawdziwy klimat złotej polskiej jesieni dzięki słynnym już drzewom, slajdom przedstawiającymi tę porę roku i rozsypanym wokół ławki liściom. Wszystko gotowe, mogliśmy zaczynać. Aktorzy zaczęli stopniowo pojawiać się na scenie. Wypowiadali kwestie, które wzruszały do łez, a wszystko dopełnił dźwięk chwytających za serce pieśni. Nasze obawy zniknęły wraz z reakcją publiczności. Wszystko się udało! Jednak czekało nas jeszcze jedno coroczne wyzwanie zwane Biesiadą Gumieniecką, która odbyła się już następnego dnia...

Granie podczas biesiady jest zupełnie innym doświadczeniem niż występowanie w ZSŁ. Przeważnie właśnie tego dnia dzieje się prawdziwa karuzela wzruszeń (dla przypomnienia, Gumieniecka Niepodległa to wydarzenie przygotowane dla mieszkańców osiedli Gumieńce i Świerczewo).

Piątek 9 listopada nasz ciężki dzień zaczęliśmy od przenoszenia dekoracji, sprzętu i strojów z Łączności do Zespołu Szkół Salezjańskich, w których miał się odbyć nasz występ. Od godziny 14 robiliśmy próbę, ustawialiśmy światła i nagłośnienie. Cała wieczornica rozpoczynała się o godzinie 17, a my, jak co roku, prezentowaliśmy się jako ostatni, więc pozostało nam jedynie czekać w jednej z sal. Czekanie, mimo, że długie, umiliła nam pizza i wspólnie oglądanie filmu. O tak, ten seans był bardzo dobrym pomysłem. Wszyscy zapomnieli o stresie, za to skupili się na losach pewnego animowanego wampira prowadzącego hotel pełen potworów. Z tej beztroski wyrwały nas słowa pani Joanny Tyczkowskiej: Aktorzy, chórek i gitarzyści na scenę. Choć słyszę dokładnie te same słowa już trzeci rok z rzędu, to zawsze wywołują ten sam poziom stresu. Wszyscy pełni napięcia ustawiliśmy się przed wyjściem na aulę. Właśnie nadszedł moment występu... Dziarskim krokiem ruszyliśmy w kierunku sceny, by dać z siebie wszystko. Salę wypełnił dźwięk gitary, aktorzy rozpoczęli odgrywanie swoich ról. Zapanowała prawdziwa magia. Rozpacz i szczęście, nadzieja i klęska. Wszystkie te odczucia spowodowały wzruszenie na twarzach oglądających. Sama poczułam, jak łzy spływają mi po policzkach kiedy, w większości starsi ludzie, przyłączyli się do śpiewania. Muzyka jest istotnym aspektem mojego życia i uważam, że łączy pokolenia, a ta chwila była tego doskonałym przykładem. Jestem niesamowicie dumna z wszystkich występujących jak i niezawodnej obsługi technicznej. Ze sceny zeszliśmy z podniesionymi głowami i wtedy zaczęła się rodzić we mnie pewna myśl...

Historię o tym, jak Polacy 11 listopada 1918 roku odzyskali niepodległość znamy tylko z podręczników, a sami nigdy nie doświadczyliśmy okropnego uczucia przebywania pod zaborami. Polska, w której się urodziliśmy, była wolna i żyjąc z dnia na dzień zapominamy, że kiedyś tak nie było. 100 lat temu krew i opór polskich żołnierzy sprawiły, że znowu pojawiliśmy się na mapie jako suwerenny kraj.

11 listopada 2018 roku zatrzymajmy się wszyscy na chwilę i wspomnijmy wszystkich tych ludzi, którzy oddali swoje życie za życie ponad 30 milionów współczesnych Polaków. Jeszcze Polska nie zginęła kiedy MY żyjemy...

Julia Ciepła
klasa 3Ta