Występ w Domu Pomocy

Okres Świąt Bożego Narodzenia to czas radości, pokoju spędzony wspólnie z najbliższymi nam osobami. My, Łącznościowcy również zasiedliśmy do wspólnego stołu podczas Wigilii klasowych. Obejrzeliśmy przygotowany przez uczniów naszej szkoły program pt. "Wigilie na zesłaniach, w obozach, więzieniach", po czym udaliśmy się na zasłużony odpoczynek, by nabrać energii na nadchodzący drugi semestr. Po zakończeniu rodzinnego świętowania i hucznego wejścia w Nowy Rok 2017 wróciliśmy do ZSŁ, przygotowani na kolejne dni wypełnione kartkówkami, sprawdzianami, kolejnymi wyzwaniami.

Pewnego dnia, gdy weszłam na dziennik elektroniczny, zobaczyłam wiadomość od naszej nauczycielki języka polskiego - pani Elżbiety Szczupak: "Występ w Domu Pomocy (...)". Z ogromnym zaciekawieniem otworzyłam i zaczęłam czytać: "W środę mamy występ pt. Wigilie w obozach.... Dowiedziałam się dziś niecałą godzinę temu. Musimy się zmobilizować, w poniedziałek będzie próba, scenariusze przyniosę. Obecność obowiązkowa. Głowa do góry. Damy radę. Zawiezie nas ks. Marcin. Liczymy na Was."

Mieliśmy niecałe trzy dni na przypomnienie sobie naszego przedstawienia, które wystawiliśmy przed przerwą świąteczną. Dni te były wypełnione stresem, wielkimi staraniami oraz lekką obawą. Myliły nam się kwestie, śpiewanie nie wychodziło... W końcu nastała środa... Po średnio udanej próbie, spakowaliśmy cały sprzęt i razem z ks. Marcinem Możejko, panią Elżbietą Szczupak, jej mężem oraz panem Tadeuszem Skórą (nauczycielem zawodu), pełni przejęcia, pojechaliśmy do Domu Pomocy Społecznej przy ul. Potulickiej 40. Już w progu przywitała nas grupa starszych ludzi, uśmiechniętych na nasz widok. To właśnie ta radość malowana na ich twarzach dodała nam otuchy i motywacji do wyjścia na scenę.

Rozstawiliśmy głośniki, podłączyliśmy gitary, ułożyliśmy dekoracje, rozdaliśmy mikrofony. Wszystko było gotowe, mogliśmy zaczynać...Rozbrzmiały kolędy, a wraz z nimi śpiew publiczności. Nasi sympatyczni słuchacze z uwagą i wzruszeniem oglądali przedstawienie. Wielu z nich pamiętało swoje wojenne Wigilie. Nagle cały ogarniający nas strach zniknął. Nie myliły nam się kwestie, zespół muzyczny dał radę. Wszystko wyszło jak należy. Po skończonym występie zostaliśmy obdarzeni gromkimi brawami Na pamiątkę tego dnia dostaliśmy ręcznie zrobioną przez podopiecznych placówki choinkę, oraz jedną prośbę... Kolejnych występów, prosimy o dalsze odwiedziny.

Tamta środa miała być dniem pechowym, jednak okazało się zupełnie inaczej. Przepełniło nas ogromne szczęście z udanego przedstawienia, ale przede wszystkim dlatego, że mogliśmy podarować, choć na chwilę, szczęście drugiemu człowiekowi, starszym ludziom, którzy tęsknią za towarzystwem, czują się samotni, często niepotrzebni. Na kolejne nasze odwiedziny nie każemy naszym starszym przyjaciołom długo czekać.

Julia Ciepła,
Klasa 1Ta