Derby metropolii - mecz 12. kolejki rozgrywek II ligi pomiędzy szczecińską Pogonią, a polickim Chemikiem.
  27 września 2008 r. dzięki gościnności organizatorów mieliśmy okazję udać się na mecz Pogoni Szczecin z Chemikiem Police. Wprawdzie z wstępnie zapisanych prawie 60 uczniów przyszło około 20, ale i tak zabawa była przednia.

  Oprawa meczu pomimo II ligi stała na wysokim poziomie. Wrażenie zrobił utrzymany w klimacie ciężkiego metalu hymn Pogoni. Początkowo nasze zdziwienie wzbudziła niewielka ilość widzów. Widać dawne czasy gdy na stadionie spotykało się 30000 kibiców już dawno minęły. Tego dnia podziwialiśmy "wyczyny" zawodników wspólnie z około dwoma tysiącami najzagorzalszych fanów.

  Ale dosyć tego narzekania skupmy się na grze. Oczywiście czepialski mógłby powiedzieć, że brudne farbujące na niebiesko krzesełka, podziwianie meczu w sektorze kibiców Chemika Police lub delikatnie mówiąc mało cenzuralne słowa padające z ust widzów po akcjach obu drużyn mogły zepsuć widowisko sportowe. Niestety w pierwszej połowie widowiska poza nielicznymi akcjami nie było (przynajmniej na murawie). Pogoń robiła wszystko aby opanować piłkę pod bramką Chemika a pomimo zdecydowanej przewagi dopiero w 44 minucie Ropiejko po celnym strzale pozwolił piłkarzom Pogoni zejść na przerwę w dobrych nastrojach.

  Widać trener Chemika Police wiedział co powiedzieć swoim zawodnikom w szatni bo druga połowa rozpoczęła się ich zdecydowanymi atakami. Mecz nabrał trochę tempa a piłka równie często lądowała pod bramką Binkowskiego jak i Wiśniewskiego. Wreszcie w 58 minucie za sprawą celnego strzału Jakuszonka Chemik zdobył wyrównującą bramkę.

  W tym momencie warto oderwać oczy od boiska i rozejrzeć się po trybunach. Kibice Pogoni zorganizowali się w danym "piekiełku" i rozpoczęli przytłaczający doping. Oczywiście fani Chemika nie pozostawali dłużni posyłając w eter gromkie okrzyki. Z przyjemnością zauważyliśmy brak agresji pomiędzy kibicami. Pomimo siedzenia w sektorze gości nie baliśmy się żywo reagować na udane akcje naszego klubu. Momentami wszyscy kibice skandowali niepochlebne okrzyki wyrażające ich niechęć do PZPN'u czy sędziego.

  Podsumowując, trzy bramki, 6 żółtych kartek, kilka wizyt sanitariuszy na murawie dowiodło, że zapału obu drużynom nie brakowało. Oczywiście dawna, pierwszoligowa Pogoń to już przeszłość ale być może nie na zawsze. Miejmy nadzieję, że jeszcze zagościmy na stadionie przy Twardowskiego drużyny z czołówki ekstraklasy. Być może rozpoczęta akcja promocyjna wśród uczniów szkół przyniesie w przyszłości korzyści w postaci wspaniałych zawodników i rzeszy wiernych kibiców.

  Do zobaczenia na następnym meczu.

BartekS